Veda Busesi adlı şiir Orhan Seyfi Orhon'un kanserden ölen kızına yazdığı bir eserdir. Bu ünlü şiirin hikayesi şöyle anlatılmaktadır; Babası kızının odasının kapısını açarken biraz duraksadı kızının bugün daha iyi olması için dua etti. Sessizce kapının kolunu aşağı indirdi, içeriye girdi ve kızı perişan halde görünüyordu. Kız o kadar bitkin düşmüştü ki çok kısık bir sesle, "Babacığım, annemin öldüğü günü hatırlıyorum, günlerce çok ağlamıştın. Şu son anlarımda senden bir şey istiyorum babacığım," dedi. "Ben öldükten sonra hiç ağlamayacaksın, gözünden bir damla yaş bile düşmeyecek, söz mü?" dedi. Baba imkansızı isteyen kızına baktı, ağlamaklı halini bastırarak başını hafifçe salladı. Kızı çok zor nefes alıyordu. Birkaç saniye içinde nefes alışverişleri kesildi, başı yana düştü.
Baba yüreği verdiği sözü tutamaz ve ağlar, evlat acısının verdiği duygu ile kızının son isteğini yerine getiremeyen şair
"hani ey gözyaşım akmayacaktın" diyerek kendine sitem eder.
VEDA
Hani o bırakıp giderken seni
Bu öksüz tavrını takmayacaktın?
Alnına koyarken veda buseni
Yüzüne bu türlü bakmayacaktın?
Hani ey gözlerim bu son vedada,
Yolunu kaybeden yolcunun dağda
Birini çağırmak için imdada
Yaktığı ateşi yakmayacaktın
Gelse de en acı sözler dilime
Uçacak sanırdım birkaç kelime...
Bir alev halinde düştün elime
Hani ey gözyaşım akmayacaktın?
ve son olarak Zakkum bu kıymetli parçayı çok iyi yorumlamıştır.
Zakkum - Veda Busesi